บทที่ 1
“ได้โปรดเถอะค่ะ ช่วยลูกสาวฉันด้วย ได้โปรดเถอะค่ะ!”
บนทางเดินในโรงพยาบาล คิมเบอร์ลี่ที่เพิ่งหนีรอดจากเงื้อมมือของโจรลักพาตัวมาได้ แต่กลับต้องมาได้ยินข่าวการเสียชีวิตของลูกสาว เธอก็ทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้นอย่างใจสลาย ร้องไห้จนเสียงแหบแห้งพร้อมกับโขกศีรษะขอร้องหมอ
“ลูกยังเล็กขนาดนี้ ได้โปรดช่วยเธอด้วย ช่วยเธอด้วยเถอะค่ะ...”
บุคลากรทางการแพทย์ที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างรู้สึกสะเทือนใจไปกับความเศร้าโศกของเธอ ทุกคนต่างขอบตาแดงก่ำ
แพทย์เจ้าของไข้สะอื้นไห้พลางยื่นมือไปพยุงเธอขึ้น อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ครู่หนึ่ง “คุณแม่น้องนินาครับ ลุกขึ้นก่อนเถอะครับ น้องนินามีอาการติดเชื้อหลังผ่าตัด ภาวะแทรกซ้อนมันรุนแรงเกินไปจริงๆ พวกเราพยายามอย่างเต็มที่แล้วครับ!”
ที่จริงแล้วเป็นแค่การติดเชื้อ หากได้รับการรักษาทันเวลา เด็กหญิงตัวน้อยคนนั้นก็สามารถรอดชีวิตได้
เพียงแต่โรงพยาบาลของพวกเขาได้ติดต่อพ่อของเด็กหญิงไปหลายครั้ง แต่ทางนั้นกลับบอกว่าพวกเขาเป็นพวกต้มตุ๋น กำลังร่วมมือกับแม่ของเด็กเล่นละคร และไม่ยอมมาเซ็นเอกสารที่โรงพยาบาลเลย
ส่วนแม่ของเด็กก็ติดต่อไม่ได้มาตลอด... สุดท้ายจึงทำให้พลาดช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการช่วยชีวิตไป!
แต่เมื่อมองดูสภาพของแม่เด็กแล้ว... ดูเหมือนว่าเธอก็คงจะผ่านความยากลำบากแสนสาหัสมาเหมือนกัน
ทันใดนั้น หญิงสาวที่คุกเข่าอยู่บนพื้นก็เงยหน้าขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าที่บวมปูดเขียวช้ำในสายตาของทุกคน
เธอจ้องมองไปที่หมออย่างแน่วแน่ “ลูกสาวของฉันสุขภาพแข็งแรงมาตลอด เธอไปผ่าตัดอะไรมา ถึงได้เกิดอาการติดเชื้อขึ้นคะ?”
“คุณไม่รู้เหรอครับ? น้องนินาเข้ารับการผ่าตัดบริจาคไตนะครับ!” หมอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แม่ของเด็กไม่รู้เรื่องนี้เลยอย่างนั้นหรือ?
เมื่อเห็นท่าทีโศกเศร้าของแม่เด็ก หมอก็อดที่จะถอนหายใจออกมาไม่ได้ “คุณแม่น้องนินาครับ ผมเสียใจด้วยจริงๆ ขอให้คุณทำใจดีๆ นะครับ น้องนินาทำไปเพื่อช่วยชีวิตคนอื่น เธอเป็นวีรสตรีตัวน้อย คุณรีบพาน้องนินาไปที่ฌาปนสถานเพื่อทำพิธีเผา ให้เด็กได้ไปสู่สุคติเถอะครับ!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ขนตาของคิมเบอร์ลี่ก็สั่นระริก “ฉันขอถามหน่อยได้ไหมคะ ว่าใครเป็นคนเซ็นชื่อในเอกสารยินยอมการผ่าตัด?”
“เป็นพ่อของเด็กครับ!”
ร่างบางของคิมเบอร์ลี่โงนเงน เกือบจะล้มหัวคะมำ!
เป็นเขาจริงๆ ด้วย เป็นเขาจริงๆ!
เล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือ แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่พลุ่งพล่าน
คิมเบอร์ลี่ปาดน้ำตาบนใบหน้าอย่างแรง ก่อนจะลุกขึ้นจากพื้น แล้วอุ้มร่างเล็กๆ ของลูกสาวขึ้นมา
“คุณแม่น้องนินา...” หมอไม่รู้จริงๆ ว่าจะปลอบใจผู้หญิงที่สิ้นหวังคนนี้ได้อย่างไร ทำได้เพียงพูดแห้งๆ ว่า “เด็กน้อยคนที่รอดชีวิตมาได้ด้วยไตของน้องนินา จะต้องใช้ชีวิตต่อไปอย่างดีเพื่อส่วนของเธอด้วยนะครับ นี่ก็ถือเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่น้องนินาทิ้งไว้ให้คุณระลึกถึง”
คิมเบอร์ลี่หัวเราะอย่างขมขื่น “คนที่แย่งไตของลูกสาวฉันไป และฆ่าเธอ คือลูกนอกสมรสของสามีฉัน คุณคิดว่าฉันจะมองเขาเป็นสิ่งที่ระลึกถึงได้เหรอคะ?”
หมอถึงกับพูดอะไรไม่ออกในทันที!
เขาคิดว่าพ่อของเด็กเสียสละอย่างยิ่งใหญ่ ถึงได้ยอมให้ลูกที่ยังเล็กขนาดนี้บริจาคไต ไม่คิดเลยว่าที่จริงแล้วมันจะเป็น...
คิมเบอร์ลี่ไม่สนใจสีหน้าที่ซับซ้อนของหมอ ใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาแนบชิดกับใบหน้าเล็กๆ ที่เย็นชืดของลูกสาว “นินา ไม่ต้องกลัวนะลูก เดี๋ยวแม่จะรีบตามไปอยู่ด้วย!”
“รอให้แม่ทำให้ทุกคนที่ฆ่าหนูต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำก่อน แล้วแม่จะตามไปอยู่กับหนูนะ!”
“ชาติหน้า... หนูต้องกลับมาเป็นลูกของแม่อีกนะ แต่ว่า... เรามาเปลี่ยนพ่อกันเถอะ!”
ที่ฌาปนสถาน ร่างเล็กๆ ของนินานอนอยู่บนเตียงเคลื่อนที่ ถูกเข็นเข้าไปยังเตาเผา
เธอผอมมาก ผ้าขาวที่คลุมร่างเธออยู่แทบจะไม่นูนขึ้นมาเลย
ข้างๆ กันนั้น คิมเบอร์ลี่สวมชุดกระโปรงยาวสีดำ ปล่อยผมยาวสยายลงมาปกปิดใบหน้าที่บวมปูดเขียวช้ำไปกว่าครึ่ง
สายตาที่สิ้นหวังและว่างเปล่าจับจ้องอยู่ที่ร่างเล็กๆ ของลูกสาว มือที่ผอมจนเห็นกระดูกยังคงกุมมือน้อยๆ ของลูกไว้อย่างแน่นหนา
เธอนึกถึงคำถามที่นินาเคยถามเธออยู่หลายครั้ง “คุณแม่คะ ทำไมคุณพ่อถึงจูงมือแต่ป้าวิกกี้กับนอร์ธ แต่ไม่เคยจูงมือหนูกับคุณแม่เลยคะ?”
“เป็นเพราะหนูเป็นเด็กผู้หญิง ส่วนนอร์ธเป็นเด็กผู้ชายเหรอคะ?”
“หนูขอโทษนะคะคุณแม่ เป็นเพราะหนูเอง ถ้าหนูเป็นเด็กผู้ชายก็คงจะดี คุณพ่อจะได้รักหนูมากขึ้นอีกนิด แล้วก็จะได้รักคุณแม่มากขึ้นด้วย”
ป้าวิกกี้ที่นินาพูดถึง คือรักแรกที่ลืมไม่ลงของเร็กซ์ วิกกี้
เมื่อห้าปีก่อน เพราะอุบัติเหตุครั้งหนึ่ง ทำให้คิมเบอร์ลี่และเร็กซ์มีความสัมพันธ์กัน หลังจากนั้นเธอก็ตรวจพบว่าตั้งครรภ์ ด้วยความจำเป็น เร็กซ์จึงต้องแต่งงานกับเธอ
ส่วนวิกกี้ซึ่งมีสัญญาหมั้นหมายกับเขาในตอนนั้น ก็หนีไปต่างประเทศด้วยความน้อยใจ และนั่นก็ทำให้เร็กซ์เกลียดชังคิมเบอร์ลี่จนเข้ากระดูกดำ!
จนกระทั่งห้าปีต่อมา เมื่อวิกกี้นำนอร์ธที่คลอดก่อนกำหนดและมีปัญหาเรื่องไตกลับมาที่ประเทศ ร้องไห้ขอความช่วยเหลือจากเร็กซ์ เธอร้องไห้อย่างดื้อรั้นและเข้มแข็งพลางบอกว่าถ้าไม่ใช่เพราะอาการป่วยของลูกชายรุนแรงเกินไป เธอก็จะไม่มีวันกลับมารบกวนเขาและคิมเบอร์ลี่เด็ดขาด ตอนนั้นเร็กซ์แทบจะอยากฆ่าคิมเบอร์ลี่ให้ตาย!
แต่หลังจากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ไม่เคยชายตามองเธออีกเลย และไม่เคยให้สีหน้าที่ดีกับนินาเลยแม้แต่ครั้งเดียว
เขามอบความอ่อนโยนและเวลาทั้งหมดให้กับวิกกี้และลูกชายของพวกเขา เขาพยายามทุกวิถีทางเพื่อหาไตให้กับเด็กคนนั้น
ทุกครั้งที่นินาอยากจะเข้าใกล้เขา ก็จะถูกเขาดุว่าอย่างรุนแรงด้วยใบหน้าบึ้งตึง
เธอยังจำได้ว่าเมื่อไม่นานมานี้ ในวันเกิดของเร็กซ์ นินาลงมือทำเค้กชิ้นเล็กๆ ด้วยตัวเอง อยากจะกินกับเขา แต่เร็กซ์ก็ไม่กลับมาจนกระทั่งดึกดื่น
วันรุ่งขึ้นเมื่อเขากลับมา นินาก็ถือเค้กไปหาเขาด้วยความคาดหวังเต็มเปี่ยม แต่กลับถูกเขาปัดเค้กทิ้งลงบนพื้น
เธอได้ยินเสียงร้องไห้ที่แทบจะขาดใจของนินาจึงรีบวิ่งเข้าไป แต่กลับถูกเร็กซ์บีบคอแล้วผลักกระแทกกับกำแพง
ดวงตาทั้งสองข้างของชายหนุ่มแดงก่ำ สายตาที่มองเธอราวกับมองศัตรู
น้ำเสียงดุร้ายและอำมหิต “คิมเบอร์ลี่! แกทำร้ายนอร์ธ ฉันจะให้พวกแกชดใช้ด้วยชีวิต!”
ตอนนี้ เขาทำสำเร็จแล้ว
ลูกสาวของเธอ ช่างน่ารักและเชื่อฟัง เพื่อให้ได้ความรักจากเร็กซ์เพียงน้อยนิด แม้กระทั่งไตของตัวเองก็ยังยอมฟังคำสั่งของเขาและบริจาคออกไป
เธอยังเล็กขนาดนั้น เพิ่งจะห้าขวบเอง!
กลับต้องมาถูกเร็กซ์และวิกกี้ฆ่าตายแบบนี้!
ดวงตาแห้งผาก แต่กลับไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด ราวกับว่ามันเหือดแห้งไปหมดแล้ว
เหลือเพียงดวงตาที่ว่างเปล่า และร่างที่แข็งทื่อของลูกสาวที่อยู่ตรงหน้า
ในที่สุด นินาก็ถูกส่งเข้าไปในเตาเผา และถูกบรรจุลงในโถเถ้ากระดูกใบเล็ก
ขณะที่อุ้มโถเถ้ากระดูกของนินาออกมาจากฌาปนสถาน ท้องฟ้าก็เริ่มมีฝนตกหนักลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
คิมเบอร์ลี่เดินราวกับคนไร้วิญญาณ อุ้มโถเถ้ากระดูกของนินาเดินเข้าไปท่ามกลางสายฝน
เจ้าหน้าที่ของฌาปนสถานเห็นเธอแล้วรู้สึกสงสาร จึงนำร่มคันหนึ่งมาให้
คิมเบอร์ลี่ไม่ได้มองแม้แต่น้อย เธอเดินไปที่ริมถนน ขึ้นรถ วางโถเถ้ากระดูกของนินาไว้อย่างระมัดระวัง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก
“ช่วยฉันเช็กหน่อยว่าวิกกี้กับลูกชายของเธออยู่ที่ไหน?”
หลังจากวางสาย คิมเบอร์ลี่ก็หันไปมองโถเถ้ากระดูกของนินาที่เบาะข้างคนขับ แววตาค่อยๆ ฉายแววบ้าคลั่ง
เธอยื่นมือออกไปลูบไล้โถเถ้ากระดูกเบาๆ “นินา ลูกรัก รอแม่อีกแป๊บนะ ใกล้แล้วล่ะ เดี๋ยวแม่จะรีบไปอยู่กับหนูแล้ว!”
โทรศัพท์ดังขึ้น มีข้อความเข้ามา
เมื่อคิมเบอร์ลี่เห็นข้อความ เธอก็สตาร์ทรถทันที
ลูกสาวที่น่าสงสารของเธอเสียชีวิตอย่างน่าเศร้าเพราะการติดเชื้อหลังผ่าตัด แต่เร็กซ์กลับพาวิกกี้และลูกชายของเธอไปนั่งม้าหมุนอย่างมีความสุขที่สวนสนุก!
ตอนที่นินายังมีชีวิตอยู่ เธอเคยขอร้องพ่อของเธอให้พาไปสวนสนุกสักครั้งนับไม่ถ้วน
พวกเขากล้าดียังไง? พวกเขามีสิทธิ์อะไร?!
คิมเบอร์ลี่เหยียบคันเร่งจนสุด รถพุ่งทะยานออกไปท่ามกลางสายฝนราวกับลูกศรที่หลุดจากคันธนู
ไม่นานก็ถึงสวนสนุก จากระยะไกล คิมเบอร์ลี่ก็เห็นวิกกี้กางร่มจูงลูกชายยืนอยู่ริมถนน ท่าทางเหมือนกำลังรอใครบางคน
แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง คิมเบอร์ลี่ไม่คิดอะไรเลย เหยียบคันเร่งจนสุดแล้วพุ่งตรงเข้าชนพวกเขา!
ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะวิกกี้!
คนที่วางยาเร็กซ์ในตอนนั้นคือเธอ คนที่รับเงินจากตระกูลกุลจันทร์แล้วหนีไปต่างประเทศก็คือเธอ หลังจากกลับมาก็ยังมาพัวพันกับเร็กซ์ไม่เลิก ใส่ร้ายป้ายสีเธอก็คือเธอ
ตอนนี้ ยังมาฆ่าลูกสาวของเธออีก
เธอมีสิทธิ์อะไรที่จะยังมีชีวิตอยู่อย่างดี หลังจากทำเรื่องเลวร้ายมามากมายขนาดนี้?
วิกกี้มองเห็นรถคันหนึ่งพุ่งเข้าใส่เธออย่างบ้าคลั่งด้วยตาเปล่า ด้านหลังกระจกหน้ารถคือใบหน้าที่บิดเบี้ยวและน่ากลัวของคิมเบอร์ลี่!
“อ๊า...” วิกกี้กรีดร้องด้วยความตกใจ พยายามดึงลูกชายเพื่อหลบ
แต่รถของคิมเบอร์ลี่เร็วมาก!
ปัง!
วิกกี้และนอร์ธที่หลบไม่ทันถูกชนกระเด็นออกไป ตกลงกระแทกพื้นอย่างแรง
เมื่อเห็นทั้งสองคนล้มลงจมกองเลือด คิมเบอร์ลี่ก็เผยรอยยิ้มที่ทั้งปลดปล่อยและบ้าคลั่งออกมา
จากนั้น เธอก็ไม่รอช้า รีบหักเลี้ยวรถกลับทันที
เมื่อลงโทษฆาตกรที่ฆ่าลูกสาวของเธอแล้ว เธอก็ควรจะลงไปอยู่เป็นเพื่อนลูกสาวได้แล้ว
ส่วนเร็กซ์ เขาไม่ใช่ว่าใส่ใจวิกกี้กับเด็กคนนั้นที่สุดหรอกหรือ?
งั้นเธอก็จะปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไป ให้เขามีชีวิตอยู่เพื่อรับความเจ็บปวดจากการสูญเสียพวกเขาไป!
ขณะที่รถขับออกไป เธอเห็นรถเบนท์ลีย์สีดำคันหนึ่งพุ่งตรงไปยังวิกกี้อย่างบ้าคลั่ง
ในชั่วพริบตาที่รถสวนกัน เธอเห็นใบหน้าที่ตื่นตระหนกของเร็กซ์ในที่นั่งคนขับได้อย่างชัดเจน
เร็กซ์ก็เห็นเธอเช่นกัน
คิมเบอร์ลี่ส่งยิ้มเย้ยหยันให้เขา
เมื่อกลับมาถึงเรือนหอของเธอกับเร็กซ์ คิมเบอร์ลี่ก็รวบรวมของโปรดทั้งหมดของนินาไว้ด้วยกัน
ถ้าเอาของพวกนี้ไปให้นินาด้วย เธอคงจะดีใจมากแน่ๆ
หลังจากทำทุกอย่างเสร็จ คิมเบอร์ลี่ก็ตัดท่อแก๊ส จากนั้นก็จุดไฟแช็ก!
ตู้ม!
ขณะที่คฤหาสน์ระเบิด คิมเบอร์ลี่มองออกไปนอกหน้าต่าง ราวกับเห็นเร็กซ์ที่ลงจากรถและกำลังจะพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
เขามาเพื่อจะคิดบัญชีกับเธออย่างนั้นเหรอ?
น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาสอีกแล้ว
นินา... วิ่งช้าๆ หน่อยนะ รอก่อนนะลูก... แม่กำลังจะไปหาแล้ว
